Voor veel schrijvers zijn mythologische verhalen een bron van inspiratie, niet zelden fungeren ze als blauwdruk, ook wanneer de schrijver zelf zich daar niet direct van bewust is. Dit zou een stelling kunnen zijn waar we in de tijd dat Freud en Jung hun psychoanalytische ideeën ontwikkelden niet van op zouden kijken. We zouden ook nieuwsgierig zijn naar de verhalen van die schrijvers en erin op zoek gaan naar de diepere betekenislagen. In onze tijd ligt dat anders. Er is, vinden uitgeverijen, geen publiek meer voor, of maar een heel select gezelschap. Bij de overgrote meerderheid moet je niet meer aankomen met zoiets als de mythologische onderstroom van je roman, het is niet handig je boek zo in de markt te willen zetten, commercieel succes kun je daar niet van verwachten. Laat ik nu toch een boek geschreven hebben waarin de mythe van Isis en Osiris herleeft! Wat nu? Hoe gaan mijn uitgever en ik dat aanprijzen bij het grote publiek? Wie toevallig die mythe kent, zal vermoeden dat er een sterk thriller-element in verborgen zit. Hoewel, thriller? Daar gaan we ons niet toe verlagen natuurlijk. Maar toch. Het lichaam van Osiris wordt door zijn rivaal Seth in veertien stukken gehakt en over heel Egypte verspreid. Daar hebben we de misdaad uit pure jaloezie. Isis zoekt de lichaamsdelen weer bij elkaar tot ze haar man bijna compleet heeft, alleen zijn penis vindt ze niet. Jammer, want ze wil graag zwanger van hem worden. Gelukkig werkt een twijgje op de plaats van zijn verdwenen geslacht ook en zo wordt Horus verwekt. Mooi verhaal, of niet? Bij het schrijven van mijn roman, die in juni zal verschijnen, heeft deze mythe steeds meegezongen op de achtergrond, om tenslotte, in de even ontroerende als huiveringwekkende ontknoping, voorop het toneel te komen. Kan dat een aanbeveling zijn? Gaat het dan wel over mensen van deze tijd, even duidelijk en herkenbaar als in zoveel andere boeken die alleen al door hun actuele thematiek alle aandacht krijgen? We willen onszelf graag tegenkomen in wat we lezen, zij het misschien net iets groter, of juist kleiner, dan wij werkelijk zijn. We willen lezen hoe we geboren worden, we willen weten wie onze ouders zijn, we willen zien hoe we slagen of mislukken in onze carrières, hoe we ons geestelijk ontwikkelen en welke persoon we zijn in het maatschappelijk verkeer. Maar vooral willen we ervaren hoe we falen in de liefde of hoe we die juist boven alles weten te behouden. En dat is nu precies waar mijn boek over gaat. En kan dat spannend zijn, met zo'n, nou ja, mythe? Nou en of dat kan! Een van mijn proeflezers vond de titel, Stroomboog, in dat opzicht al heel goed gekozen: alle personages komen zo onder stroom te staan, dat kortsluiting onvermijdelijk is.
0 Comments
|
auteur, scenarioschrijver, regisseur van eigen werken over het algemeen een vrolijk persoon Archives
April 2018
Categories |